Hallo Judy,
Aangezien ik u had gevraagd of Bossa Nova ingevlochten op stal kan blijven staan ivm met wedstrijd, dacht ik u even een kort verslagje te sturen van de wedstrijd van vanmorgen. Hij is superbraaf met invlechten, en kon inderdaad gewoon los in zijn box staan daarna. De halve stal verklaarde me voor gek, met windkracht 5 tot 6 buiten op een grasveld met 6 ringen in ‘the middle of nowhere’ te gaan starten met een paard waarmee ik over het algemeen lekker in een geïsoleerd binnenbakje rijd…”O,” zei ik ,”maar Bosso is niet anders met wind, op gras, of op een groot terrein. En hij kijkt nergens naar, dus dat komt wel goed.” Dat kon m’n stalgenoten niet echt overtuigen, want ja, “je bent nog nooit ergens geweest met ‘m. En hij kijkt hier toch ook af en toe ergens naar? Én het is een Krack maal Cocktail. Weet je wel zeker dat je gaat?” Toen de bangmaak-verhalen begonnen, vond ik het wel tijd om op te stappen. Na wat twijfel of ie nu wel of niet het wagentje in zou gaan, ging Bosso mee op pad richting wedstrijdterrein. (laden is nog niet z’n favoriete hobby…). Hij werd in eerste instantie op het grasveld wel even twee keer zo groot als normaal, maar na een paar rustige drafrondjes was de spanning er aardig af. Zelfs toen er een paard in volle galop bokkend zijn ruiter eraf gooide en voorbij sjeesde, bleef Bos bij de les.
De proeven gingen fijn, hij keek zoals verwacht nergens naar, z’n aanleuning was erg fijn (die wordt steeds beter, het was even stoeien daarmee toen ik ‘m net had gekocht, maar dan heb je ook wat, zullen we maar denken ) en we konden met een tevreden gevoel met een lang teugeltje weer richting wagen. Door m’n eigen superDOMME fouten (in de eerste proef VERGETEN te groeten! We kwamen binnen, halt, en weer verder, ja, dat kost punten…) en in de tweede proef een keer verkeerd gereden, gingen we net niet met Bosso’s favoriete kleur oranje naar huis…Maar tweede van de 14 combinaties, en winst, op onze eerste wedstrijd, en ook nog in de storm, vond ik zelf niet zo verkeerd ! Ik zei net tegen Bos: “joh, je bent nu officieel M-paard!”, maar het boeide ‘m niet echt…hij was lekker aan het kliederen met z’n slobber.
Een vriendelijke groet, en ik kan het niet vaak genoeg zeggen: wat heeft u me blij gemaakt met dit fantastische paard!
Bianca Kofman